Wat gebeurt er als je per abuis een blikje gemalen russula’s in je theekop gooit omdat je dacht dat het gemalen baobab was? Je ontdekt het recept van een veganistische soep die verwacht veel lijkt op de ossenstaartsoep die je je van vroeger herinnert. Dag 1 had ‘ie nog de lekkere bite die verdacht veel op kleine stukjes vlees leken. Dag 2 waren die stukjes wat zachter, en verzon je er pardoes de smaak van een scheutje cognac bij. Op deze manier is het begin van de herfst helemaal niet zo erg!

Je maakt het zo:
– vermaal (of hak) een blikje gedroogde/gerookte russula’s (bijvoorbeeld onze munya of busefwe) tot fijne stukjes. Dit kan bijvoorbeeld met een molentje voor koffiebonen
– snipper een grote rode ui en twee flinke tenen knoflook in de pan en fruit ze met wat zonnebloemolie (olijfolie is vast ook lekker)
– zodra de ui glazig is voeg je de fijngehakte paddestoelen toe, roer goed door en laat ze warm worden
– voeg dan een flinke snuf zeezout, versgemalen zwarte peper en een handje cassavemeel toe (ander meel kan vast ook). Weer roeren
– voeg beetje bij beetje drie of vier flinke koppen kokend water toe, terwijl je goed blijft roeren
– zodra de ergste klontjes weg zijn, laat je het 15 -20 minuten sudderen op laag vuur
– proef en voeg groentebouillonblokjes toe naar smaak, bijvoorbeeld 1 per grote kop water
– als je er van houdt, besprenkel de soep dan met gedroogde chilivlokken
– voeg wat volle (veganistische) melk of room toe, en laat nog even doorkoken.

Je kan voor het serveren nog een stukje peterselie of bieslook toevoegen (vooral voor de kleur), maar het hoeft niet. Bovenstaande recept is meestal genoeg voor 4 flinke porties. Je kan er natuurlijk vers brood bij eten, dan heb je al bijna een warme maaltijd, Enjoy!

veganistische ‘ossenstaart’soep van gerookte, gedroogde russula ciliata & russula cellulata uit Zambiaanse miombobossen (foto: C. Jaspers, 2025)